Innowacja pedagogiczna „Szkoła oczami pierwszoklasisty” realizowana była z uczniami klasy Ia, a jej myślą przewodnią była troska o zapewnienie najpełniejszego rozwoju umiejętności odnajdowania się w trudnych sytuacjach i poczucia wartości każdego ucznia.
Wszyscy wiemy, że pierwszy dzwonek i rozpoczęcie nauki w szkole to dla dzieci olbrzymi stres. Nie tylko nagle zmienia się ich świat, wymagania, zasady i otoczenie, ale również trzeba zacząć korzystać z umiejętności i samodzielnie radzić sobie z czynnościami dnia codziennego. Nowi koledzy, budynek, nauczyciele, rytm dnia – to wszystko może rodzić strach. Można pomóc dziecku z nim się zmierzyć przygotowując go emocjonalnie do pójścia do szkoły.
Pierwszy dzień w szkole to ogromne przeżycie nie tylko dla dziecka, ale również dla rodziców, których dzieci z dnia na dzień stają się samodzielne i z beztroskiego dziecka zmieniają się w ucznia.
Dlatego też innowacja pedagogiczna „Szkoła oczami pierwszoklasisty” skierowana była zarówno dla uczniów, jak i ich rodziców, którym zależy, aby najmłodsi mieli pozytywne nastawienie do szkoły. Inspiracją do działania w tym kierunku stali się nie tylko uczniowie, ale także lektura autorstwa Anny Łącz- Gaj pt. „Oswoić szkołę”.
Realizując innowację uczniowie poznali dziesięć lęków przed szkołą, czyli dziesięć opowiadań z cyklu „Loluś boi się szkoły”. Każde z opowiadań poruszało jeden aspekt (lęk), prowokując do myślenia, rozmowy, poszukiwania rozwiązania problemu i w końcu do działania.
- Boję się, że się spóźnię
- Boję się, że zapomnę, do której klasy chodzę
- Boję się, że pani nie puści mnie do toalety
- Boję się, że zgubię się w szkole
- Boję się, że źle rozwiążę zadanie
- Boję się, że pani będzie na mnie krzyczała
- Boję się, że starsze dzieci będą mnie biły
- Boję się, że dzieci będą się ze mnie śmiały i będą mnie przezywać
- Boję się, że będę chory i nie będę wiedział co jest zadane
- Boję się, że nie będzie czasu na zabawę
Po przeprowadzonych zajęciach mogę stwierdzić, że uczniowie znają znaczenie pojęcia „strach”, potrafią opisać objawy towarzyszące poczuciu strachu, wiedzą jak strach zmienia nasz obraz rzeczywistości i rozpoznają związki między czynnikami wywołującymi strach, a ich skutkami.
Pierwszoklasiści potrafią dyskutować na temat przedstawionych problemów, stosują zdobytą wiedzę do analizy rzeczywistości oraz potrafią wskazać proste sposoby na opanowanie strachu.
Uczniowie jako podsumowanie określonych zajęć wykonywali ilustracje do danej problematyki, przez co stworzyli wspaniałe książeczki obrazkowe podsumowujące nasze działania.
Izabela Fudala
