Punktem wyjścia do realizacji projektu w klasie VIa na lekcjach języka polskiego był tekst Renaty Piątkowskiej pt.”Która to Malala?” Jego bohaterka, dziś 23-letnia Pakistanka, Malala Yousafzai, w 2014 roku otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla.

   Kiedy w 2008 roku pakistańscy talibowie wprowadzili zakaz edukacji dla dziewcząt, zamknęli i zaczęli niszczyć kolejne szkoły, głosząc, że wykształcenie dziewczynek narusza tradycyjny muzułmański porządek społeczny, jedenastoletnia wtedy Malala zaprotestowała.

  Jako córka nauczyciela, poety i założyciela sieci szkół prywatnych, miała świadomość, że prawo do nauki przysługuje w XXI wieku każdemu człowiekowi. Wtedy właśnie na swoim blogu, pod pseudonimem, zaczęła opisywać życie pod rządami talibów. Opowiadała się za prawem dziewcząt do nauki, wolności i decydowania o swoim losie. Wkrótce zaczęła występować publicznie, piętnując talibów, ale też krytykując pakistańskich polityków. Mimo pogróżek występowała w obronie praw dzieci. Doszło nawet do zamachu na jej życie. Postrzelona w głowę, przeżyła dzięki operacji i rehabilitacji w Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka i uczy się do dziś.

  Za swą działalność otrzymała szereg wyróżnień i nagród, m.in.. Pakistańską Nagrodę Pokojową, Międzynarodową Dziecięcą Nagrodę Pokojową, wreszcie w 2014 roku została najmłodszą laureatką pokojowej Nagrody Nobla. Stała się symbolem odwagi i walki o prawa dzieci.

  Tekst poświęcony Malali był dla nas inspiracją do zagłębienia się w temat wartości edukacji w życiu człowieka. Szczególnie teraz, gdy dostęp do niej, mimo prowadzonych wielu różnych jej form, jest jednak dla wszystkich utrudniony. Wszyscy mamy, na szczęście, prawo do nauki, wolności i wyrażania swoich poglądów bez względu na płeć, wyznanie, pochodzenie, kolor skóry. Uczniowie klasy VIa w graficzny sposób przedstawili korzyści płynące z dostępu do edukacji.

                                                                                                                         Beata Woźniak

W ramach „Teatru Rodzica”, rodzice uczniów klasy pierwszej z okazji Dnia Dziecka przygotowali dla uczniów klas młodszych prezentację wierszy i opowiadań z literatury dziecięcej w formie krótkich filmików. Rodzice nagrywając filmy w domowym zaciszu zaprezentowali wybrane przez siebie utwory:

1. „Koń dla cesarza” Bruno Ferrero - czyta p. Artur, tata Julii Biniek
2.  „Chory kotek” Stanisław Jachowicz - czyta p. Katarzyna, mama Antoniego Magielnickiego
3. „Legenda o smoku wawelskim” oraz „O Warsie i Sawie”- czyta, Monika, mama Wojciecha Mazurkiewicza
4. „Mała myszka”- czyta p. Sylwia, mama Jana Stodulskiego
5. „Spóźniony słowik” Julian Tuwim- czyta p. Katarzyna, mama Igi Szpankowskiej
6. „Kameleon” Ryszard Marek Groński- czyta p. Agnieszka, mama Krystiana Czuby
7. „Artur i gra” Małgorzata Białek- czyta p. Paulina, mama Tomasza Rogali
8. „Muzykanci z Bremy” Bracia Grimm- czyta p. Magdalena, mama Agaty Szymańskiej
9. „Samochwała” Jan Brzechwa, czyta p. Agnieszka, mama Igora Stodulskiego
10.  „Żuk” Jan Brzechwa- czyta p. Aneta, mama Tomasza Sobkowicza

Wszystkie przygotowane przez rodziców filmy udostępnione zostały uczniom klas I-III na portalach społecznościowych za pośrednictwem wychowawców poszczególnych klas. Wszystkim rodzicom biorącym udział w projekcie „Teatru Rodzica” serdecznie dziękujemy za wielkie zaangażowanie i zrobienie niespodzianki najmłodszym uczniom z okazji ich corocznego święta.

Izabela Fudala, Mariola Wejner

Dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Wąchocku

zaprasza rodziców uczniów klas 0 - VIII do wzięcia udziału

w zebraniach z wychowawcami klas online

wg niżej zamieszczonego harmonogramu.

      Z okazji Dnia Ziemi w naszej szkole miała odbyć się wystawa fotograficzna. Niestety, w wyniku tak dużej przerwy wystawa nie może być zorganizowana, ani konkurs na najładniejsze zdjęcie również nie może być roztrzygnięty. Do udziału w  konkursie zgłosiło się  bardzo wielu uczniów, ale tylko kilkoro oddało swoje prace. Szkoda, że nie możemy zobaczyć reszty prac, która miała dotyczyć Ziemi - naszej planety. Te, które napłynęły postanowiłam umieścić na stronie szkoły, ponieważ wszystkie zasługują na pochwałę i wszystkie zdjęcia przedstawiają cząstkę otaczającego nas świata. Mam nadzieję, że uczniowie tych prac, a także Ci, którzy zgłębiają tajniki fotografii nadal będą rozwijać swoje pasje i prezentować swoje prace na różnych wystawach. Dziękuję  uczniom, którzy dostarczyli swoje piękne zdjęcia i które można obejrzeć poniżej. Życzę powodzenia.

                                                                                                                                       Marlena Garbacz

W dniu 26 maja nastąpiło rozstrzygnięcie konkursu plastyczno – językowego na kartkę pocztową w języku angielskim lub niemieckim, który odbył się z okazji Dnia Języków Obcych. Konkurs przeznaczony był dla uczniów klas 4-8 i polegał na wykonaniu karki wakacyjnej promującej walory turystyczne naszego kraju oraz umieszczeniu na niej krótkiej wypowiedzi w języku obcym. Prace oceniano według szczegółowych kryteriów zawartych w regulaminie konkursu. Brano pod uwagę zgodność z tematem, poprawność językową zamieszczonej wypowiedzi, stopień trudności techniki jaką została wykonana część plastyczna, pomysłowość i oryginalność formy, staranność wykonania oraz ogólne wrażenie artystyczne.

W związku z dużą ilością wspaniałych prac jury  postanowiło wyróżnić te najpiękniejsze, nie przydzielając miejsc konkursowych.

Zwycięskie prace należą do następujących uczniów:

Julia Zuba – klasa 5c:

Oliwia Biniek – klasa 6a:

Wiktoria Malinowska – klasa 6a:

Antek Pająk – klasa 6a:

Kacper Adamczyk – klasa 7:

Natalia Głodek – klasa 7:

Julia Jeżewska – klasa 8a:

Kalina Paduch – klasa 8b:

Dziękujemy wszystkim uczestnikom konkursu.

Laureatom natomiast serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów - tych plastycznych i tych językowych! 

   Według założeń do pracy w bieżącym roku szkolnym w klasie Vc zaplanowane było działanie: projekt edukacyjny „Dzień na Olimpie”. Jego tematyka wiązała się z zagadnieniami mitologicznymi poznawanymi na lekcjach języka polskiego i historii.

    Obecna sytuacja jednak uniemożliwiła zrealizowanie tego projektu w sposób zaplanowany (przedstawienie), dlatego koniecznie było wybranie innej formy. Stąd moja propozycja skierowana do dzieci, aby każde z nich wybrało sobie jakąś postać mitologiczną i przebrało się za nią. Ważne było tu zachowanie maksymalnej zgodności z pierwowzorem, a to przede wszystkim poprzez dobór odpowiednich atrybutów.

     Okazało się, że dzieci wykazały się świetnymi pomysłami, jestem mile zaskoczona ich kreatywnością.

     Ja oczywiście służyłam swoją radą i pomocą.

     Nie bez znaczenia okazała się realna pomoc Rodziców. Tym bardziej, że kiedy już nasi mali artyści wcielili się w greckich bogów i herosów należało ich sfotografować. Często odbywało się to z ogromnym poświęceniem, wczesnym rankiem przy stłumionym świetle, w kusym stroju na dworze (a wiadomo, że tegoroczny maj nie rozpieszczał nas ciepłą pogodą). Kilkoro uczniów z poświęceniem wykonało dodatkowe rekwizyty, aby maksymalnie uwiarygodnić prezentowaną postać.

     Z najlepszych ujęć została stworzona galeria mitologicznych postaci w formie prezentacji multimedialnej.

    Dodatkowym zadaniem było ułożenie krótkiego wierszyka związanego z prezentowaną postacią; niektóre z nich znalazły się w galerii.

      Zapraszamy wszystkich chętnych z wizytą na Olimp zamieszkiwany przez starożytnych greckich bogów!

Jolanta Susfał

Prezentacja   Z_wizytą_na_Olimpie.ppsx

  W Polsce "Dzień Matki" obchodzimy 26 maja. To coroczne święto ma na celu okazanie matkom szacunku, miłości i podziękowania za trud włożony w wychowanie swoich pociech.

Dzieci z grupy popołudniowej z okazji tego wyjątkowego święta nagrały krótkie filmiki, w których mówią jaka jest ich  mama, co lubi i co lubią robić ze swoją z mamą.

Pamiętajmy o uroczystym obchodzeniu tego niezwykłego dnia.  Nie wstydźmy się celebrować naszych uczuć do matek bez względu na to, ile mamy lat. W oczach swojej mamy zawsze jesteśmy i będziemy dziećmi.

Wszystkim mamom życzymy wszystkiego dobrego w ich święto!

  W wyniku przeprowadzonego II etapu rekrutacji – rekrutacja uzupełniająca - do Przedszkola Publicznego w Wąchocku na rok szkolny 2020/2021 przyjęci  zostali wszyscy kandydaci, których rodzice złożyli wnioski. Wykaz osób przyjętych zostanie podany do publicznej wiadomości (drzwi wejściowe do szkoły) w dniu 27 maja 2020r.

  Jednocześnie Rodzice, którzy składali wnioski o przyjęcie dziecka do przedszkola po raz pierwszy proszeni są o pobranie deklaracji potwierdzenie woli przyjęcia dziecka do przedszkola (http://nabor.pcss.pl/wachock) i przesłanie wypełnionej deklaracji w formie elektronicznej lub skanu, zdjęcia na adres e-mail Zespołu Placówek Oświatowych – szkolawachock@o2.pl  w dniach 28.05.2020- 4.06.2020r.

   Po raz pierwszy zespół charakteryzujący się ruchami mimowolnymi, z towarzyszącą echolalią (zaburzenie myślenia polegające na tym, że chory powtarza słowa lub zwroty, a nawet całe zdania wypowiedziane przez inne osoby) i koprolalią (patologiczna, niedająca się opanować potrzeba wypowiadania nieprzyzwoitych słów lub zdań oraz przekleństw) został opisany w 1885 roku przez Gerogesa Alberta Edouarda Brutusa Gilles’a de la Tourette i nazwany przez niego „chorobą tików”. Do 1965 roku w piśmiennictwie opisano tylko 50 przypadków kwalifikowanych jako zespół Touret-te’a.
   Zespół Tourette'a jest zaburzeniem obejmującym różne tiki fizyczne i co najmniej jeden tik obejmujący głos. Niektóre osoby zmagające się z tą przypadłością mimowolnie wypowiadają nieprzyzwoite słowa. Tik to nietypowy ruch lub odgłos, nad którym dana osoba ma niewielką kontrolę lub jej brak. Tiki występują częściej u osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym (OCD), zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD) lub zespołem nadpobudliwości z deficytem uwagi (ADHD). Stan ten został powiązany z uszkodzeniem lub nieprawidłowościami w zwojach podstawy mózgu.
    Zespół Tourette’a dotyka 5 na 10 000 osób, częściej mężczyzn niż kobiet. Tik może pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się od 6 do 18 lat. W okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości tiki zwykle stają się mniej dotkliwe, ale w 10 do 15 procent przypadków Tourette może się pogorszyć, gdy osoba wejdzie w dorosłość. U większości ludzi częstotliwość i intensywność zarówno drobnych, jak i głównych tików ma tendencję do wahań. Tiki mogą stać się częstsze i bardziej intensywne, gdy dana osoba zmaga się ze stresem fizycznym, emocjonalnym lub psychicznym. Większość osób z zespołem Tourette'a ma normalną inteligencję i średnią długość życia.

     W licznej literaturze, opisującej zespół Tourette'a, można znaleźć wiele klasyfikacji rodzajów tików. Najczęściej obejmują one tiki fizyczne oraz foniczne. Często osoby posiadające ten zespół mają pewną kombinację tików zarówno fonicznych jak i fizycznych, które z kolei mogą być proste lub złożone. Tiki proste obejmują zazwyczaj poruszanie jednego mięśnia lub wypowiedzenie jednego dźwięku, natomiast złożone obejmują ruchy kilku grup mięśni, a także wypowiadanie dłuższych fraz.  Przykładami prostych tików fizycznych są:

• mruganie oczami,
• zgrzytanie zębami,
• szarpanie głową,
• skręcanie szyi,
• drganie nosa,
• przewracanie oczami,
• wzruszanie ramionami
• wystawianie języka.

Do najczęściej występujących prostych tików fonicznych należą:

• dźwięki, które przypominają szczekanie,
• dmuchanie,
• oczyszczanie gardła,
• kaszel,
• pochrząkiwanie,
• czkawka,
• pisk,
• krzyk.

Jako przykłady złożonych tików fizycznych, wymienia się najczęściej:

• naśladowanie ruchów innych osób,
• drżenie głowy,
• uderzanie lub kopanie rzeczy,
• skakanie,
• dotykanie siebie lub innych.

Z kolei do najczęściej występujących tików fonicznych zaliczane są:

• zmiana intonacji głosu,
• powtarzanie tego, co mówią inni ludzie,
• powtarzanie tego samego zdania w kółko,
• wypowiadanie lub wykrzykiwanie obscenicznych słów lub fraz.

      Dokładna przyczyna zespołu Tourette'a jest nieznana, jednak naukowcy przypuszczają, że wynika ona z problemu, znajdującego się w zwojach podstawy mózgu, czyli części mózgu odpowiedzialnej za mimowolne ruchy, emocje i uczenie się. Eksperci uważają, że nieprawidłowości w zwojach podstawy mózgu mogą powodować nierównowagę poziomów neuroprzekaźników mózgu, które przenoszą wiadomości z jednej komórki do drugiej. Zespół Tourette'a w dużym stopniu ma powiązania genetyczne i jest dziedziczny. Osoba, która posiada  bliskiego członka rodziny z tą przypadłością ma większe prawdopodobieństwo, że też go będzie miała.

      Czy z syndromem Tourette’a można żyć pełnią życia? Oczywiście, że tak. Przykładów nie brakuje – warto na kanale YouTube wpisać to hasło i zostaniemy zaskoczeni, jak pięknie i ciekawie można spędzać czas. Czy całkowicie normalnie? Całkowicie  może i nie, ale chory może prowadzić satysfakcjonujące, pełne życie. Większość problemów, z którymi borykają się chorzy wynika bowiem nie tyle z ich choroby, co reakcji otoczenia na chorobę. Ogromne poruszenie wśród widzów wywołał uczestnik Top Model, Dawid Woskanian, który posiada zespół Tourette’a. Swoim zaangażowaniem  i trudem włożonym w codzienną pracę udowodnił wszystkim, że jak się czegoś bardzo mocno chce, można to osiągnąć, pomimo wielu przeciwności. Jego determinacja została nagrodzona w postaci wygranej 8 edycji programu Top Model.

       „ Zespół Tourette'a to choroba, która mi towarzyszy, ale nie przysłania mi życia …”

https://www.youtube.com/watch?v=Txj0LJxAtn8

https://www.youtube.com/watch?v=8gNl5GmCkt4

Artykuł powstał w ramach innowacji pedagogicznej „Tacy sami, a ściana między nami…”

Mariola Wejner

   Uczniowie klasy pierwszej w bieżącym semestrze realizowali zadania z projektu edukacyjnego „Przyroda z klasą. Czy wiesz, jak żyje jeż?” w ramach programu Uniwersytet Dzieci w Klasie. Dzięki udziałowi w projekcie uczniowie rozwinęli umiejętność rozwiązywania ze zrozumieniem zjawisk przyrodniczych. Nauczyli się również współpracować z innymi i rozpoznawać emocje.
Podczas zajęć uczniowie mogli oglądać zaproponowane filmy edukacyjne oraz prezentacje multimedialne, a także pracować na  kartach pracy dobranych odpowiednio do tematyki poszczególnych zajęć.
Realizując zadania z tematu „Po co ptakom pióra?” uczniowie dowiedzieli się jak zbudowane są pióra, jakie pełnią funkcje, a także jakie cechy ma pióro lotne. Z zainteresowaniem obejrzeli film edukacyjny „Dlaczego pingwiny są ptakami?”. Chętni uczniowie wykonali model ptaka ozdabiając go pięknymi piórami. Z kolei podczas zajęć dotyczących rozwiązania zagadki „Dlaczego wróble nie lubią kosiarek?” mali ekolodzy odkryli, że skoszony trawnik będzie zupełnie nieatrakcyjny dla wróbla, który nie znajdzie na nim pożywienia (kłosów, trawy), ale z drugiej strony może być miejscem żerowania dla owadożernego szpaka lub kosa, który nie potrafiłby poruszać się w wysokiej i gęstej trawie. „Do czego zwierzęta wykorzystują ślinę?” na to pytanie pierwszoklasiści otrzymali odpowiedź podczas realizacji kolejnego zadania, podczas którego mogli między innymi zapoznać się z treścią filmu edukacyjnego realizowanego na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie w Laboratorium Katedry Żywienia i Dietetyki Zwierząt. Obserwując Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego zapoznali się z procesami życiowymi organizmów żywych: ruch, wzrost, odżywianie, oddychanie, wydalanie, rozmnażanie, odczuwanie, a także dowiedzieli się o zróżnicowanym tempie wzrostu roślin i już znają odpowiedź na kolejne pytanie „Co to znaczy, że rośliny żyją?”. Oglądając obszerną prezentację oraz film edukacyjny uczniowie wiedzą już również „Jak zwierzęta przystosowują się do otoczenia?”. Niezwykle atrakcyjny okazał się temat „Kto będzie głodny, gdy znikną dżdżownice?”, gdzie uczniowie poznali zjawisko sieci pokarmowej, a także przykłady czynników, które mają na nią wpływ. Uczniowie dowiedzieli się również w jaki sposób możemy pomagać jeżom i jak ważna jest ochrona ich naturalnego środowiska i sieci pokarmowej, dzięki której same znajdą dla siebie odpowiednie pożywienie.

Izabela Fudala

    Szkolny Klub Filmowy działający w naszej szkole zaprasza w ostatni weekend maja na projekcje ciekawych filmów. Tym razem proponujemy dwa filmy, zależnie od grupy wiekowej.

   Dla młodzieży i jej Rodziców polecamy „Kołysankę” – polski film w reż. znanego i uznanego polskiego twórcy filmów Juliusza Machulskiego("Vabank", "Seksmisja", "Kiler"), który tym razem postanowił stworzyć przewrotną mieszankę: połączyć humor z elementami grozy. „Kołysanka" jest inteligentną i nietypową komedią, która proponuje widzom oryginalną zabawę konwencjami filmowymi.  

     W zagadkowych okolicznościach znikają kolejno mieszkańcy i goście pewnej malowniczej miejscowości. W Odlotowie na Mazurach najpierw tajemniczo "znika" lokalny folklorystyczny rzeźbiarz - właściciel mazurskiego gospodarstwa. Na jego miejsce wprowadza się rodzinka Makarewiczów. W okolicy jednak w niewyjaśnionych okolicznościach giną kolejni mieszkańcy: listonosz, później ksiądz z ministrantem, kobieta z opieki społecznej i zainteresowany kupnem gospodarstwa Niemiec z tłumaczką. To dopiero początek... bowiem niedługo potem "Trójkąt Mazurski" wciąga ekipę telewizyjną, która przyjechała zbadać sprawę, następnie zwraca listonosza tylko po to, aby pochłonąć go wraz z policjantem. Temu wszystkiemu zaś przyświeca szczytny cel wykarmienia rodziny... Atmosfera, jak w najlepszych filmach sensacyjnych, gęstnieje ze sceny na scenę, a motorem potęgującym napięcie jest śledztwo prowadzone przez parę policjantów. Jednak tropy urywają się, a niewinne ofiary nadal giną bez śladu, jakby zapadły się pod ziemię…
    Wartka, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcja fragment po fragmencie odsłania mroczną tajemnicę. Ale Juliusz Machulski nie byłby sobą, gdyby nie było przede wszystkim… śmiesznie, oczywiście! Strasznie śmiesznie…
    „Kołysanka” Juliusza Machulskiego jest dziełem oryginalnym i, jak na naszą kinematografię, dość nietypowym. Reżysera kojarzymy głównie z komediami, "Kołysanka" należy do gatunku filmowego rzadko pojawiającego się w polskim kinie. To przewrotna mieszanka humoru i grozy, zabawa konwencjami. To tak zwana „czarna komedia”.
   Machulski zresztą po raz kolejny udowodnił, że z lekkością potrafi łączyć cechy filmu gatunkowego z artystycznym. Możemy tę jego produkcję nazwać fantastyką, pastiszem, komedią, radosną makabreską, a także, co najważniejsze w kontekście tego tekstu, horrorem, ale pamiętajmy, że w tym przypadku nie jest to „czysty” gatunkowo film.
    Na uwagę – obok naprawdę dobrego scenariusza, napięcia, w jakim trzymani są  widzowie i odkrywanej stopniowo tajemnicy – zasługuje również gra aktorska i – w ogromnej mierze – muzyka, owa tytułowa kołysanka, grana rodzinnie przez wszystkich członków familii Makarewiczów, którzy – mimo swojej „profesji” – zdają się być sympatyczni i dają się lubić. Nie czujemy do nich wstrętu, tak to bywa w tradycyjnych horrorach, ani nie boimy się ich chociażby dzięki powracającym scenom, w których grają tytułową kołysankę.
   Sądzę, że proponowana „Kołysanka” może być świetnym sposobem na rodzinne spędzenie popołudnia dla starszych uczniów (ostatecznie mówimy o horrorze, nawet jeśli jest zabawny).

                  https://zaq2.pl/video/ptqz

     Dla młodszych widzów natomiast polecamy film animowano – aktorski „Artur i Minimki”, opowiadający o przygodach dziesięcioletniego chłopca Artura, który spędza wakacje w domu swojej babci. Bohater czuje się osamotniony, ponieważ jego rodzice bardziej niż dzieckiem zajmują się własną karierą.
   Wnuczek jest zafascynowany opowieściami o swoim dziadku Archibaldzie, który miał być wspaniałym podróżnikiem i wynalazcą, a który zaginął dawno temu w niejasnych okolicznościach. Jednym z jego odkryć było plemię Minimków (stworzeń o niewielkim wzroście, które zamieszkiwały ogród na farmie). Artur pragnie pójść w ślady swojego przodka i rusza na poszukiwania skarbu rzekomo ukrytego w ogrodzie – w ten sposób chce pomóc babci, której gospodarstwo ma problemy finansowe i grozi mu przejęcie przez nieuczciwego przedsiębiorcę.
    Chłopiec podąża za wskazówkami pozostawionymi w dokumentach dziadka i dociera do mitycznej krainy Minimków. Przeżywa tam rozliczne przygody zaprzyjaźniając się ze stworkami. Artur musi między innymi zmierzyć się z wyklętym Maltazarem, a także zakochuje się w księżniczce Selenie. Minimki zabierają chłopca w podróż po siedmiu królestwach, a Artur w jej trakcie doświadcza tego, czego zawsze w życiu mu brakowało – uczucia przyjaźni i miłości. Bohater może wziąć udział w przygodach dzięki temu, że sam skurczył się do rozmiaru dwóch centymetrów i stał się Minimkiem. Artur poszukuje zaginionego skarbu dziadka i jeśli wszystko pójdzie dobrze, ma szanse spotkać osobiście swojego przodka. Wartka akcja, zabawne sytuacje, kolorowy baśniowy świat sprawią, że czas spędzony na oglądaniu filmu nie będzie stracony, a sam obraz sprawi młodym widzom dużo frajdy.

                                          https://www.cda.pl/video/5000831e1

Zapraszamy i życzymy wspaniałych wrażeń.

Jolanta Susfał

Znane literackie pary – taki projekt edukacyjny mieli do zrealizowania w maju uczniowie klas VIII. Prawdopodobnie – gdyby nie ograniczenia – jego realizacja wyglądałaby inaczej, ale i w obecnej sytuacji znalazł się sposób, aby uczniowie mogli wykazać się wiedzą i umiejetnościami w tym zakresie. W ten sposób powstały prezentacje multimedialne, przybliżajace zagadnienie. Każda z klas ósmych działała w tym zakresie osobno, więc efekty – mimo, że podobne – mogą się różnić.

Zapraszam do zapoznania się z prezentacjami wykonanymi przez uczniów klasy 8a (w zakończeniu wiersz autorstwa Agaty Szumielewicz) i klasy 8b.

Jolanta Susfał

Prezentacja klasy 8a:  Literackie_pary_.ppsx

Prezentacja klay 8b:  Wątki_miłosne_w__lekturach.ppsx

Harmonogram  konsultacji  dla  wszystkich uczniów klas ósmych 

odbywających się od dnia 25.05.2020r. na terenie ZPO w Wąchocku.

Wchodząc na konsultacje uczniowie dezynfekują ręce i udają się do sal wyznaczonych w grafiku. Podczas konsultacji każde dziecko siedzi przy osobnym stoliku, zachowując bezpieczną odległość. Dzieci przestrzegają procedur bezpieczeństwa obowiązujących w ZPO w związku z koronowirusem. Po zakończonych konsultacjach, dzieci nie grupują się, pojedynczo wychodzą i udają się do domu. Nauczyciel zobowiązany jest do zadbania o właściwą liczbę dzieci uczestniczących jednocześnie w konsultacji. Wskazane jest, aby nauczyciel ustalił telefonicznie osoby, które danego dnia będą brały w nich udział.

„Zespół Downa nie jest chorobą, ale naturalną formą ludzkiej egzystencji o odmiennym przebiegu rozwoju niż większość genetyczna z 46 chromosomami”

    Zespół Downa jest najczęściej występującą wadą genetyczną. Różne źródła podają, że pojawia się w przypadku jednego na siedemset do tysiąca żywych urodzeń, niezależnie od rasy, kultury czy klimatu. Częstotliwość jego występowania jest w dużej mierze zależna od wieku matki i kształtuje się następująco:

• 20 lat - 1 przypadek na 1925 urodzeń 
• 25 lat - 1/1205
• 30 lat - 1/885
• 35 lat - 1/365
• 40 lat - 1/110
• 45 lat - 1/32
• 50 lat - 1/12

   Zespół Downa został po raz pierwszy opisany przez angielskiego lekarza Johna Langdona Downa. Zauważył on, że w grupie pensjonariuszy zakładu opiekuńczego znajduje się grupa osób wyróżniających się swoim zachowaniem i wyglądem.

    Większość ludzi posiada 46 chromosomów połączonych w 23 pary. W przypadku osób z zespołem Downa w 21 parze pojawia się trzeci, dodatkowy chromosom (trisomia). Choć znane jest genetyczne podłoże zespołu Downa, dużym problemem jest zdefiniowanie, czym się ono objawia. Badacze nakreślili listę około 200 wad i cech charakterystycznych dla zespołu Downa, jednak żadna z nich nie stwierdza się u każdej zdiagnozowanej osoby. Wady te występują w różnym natężeniu, od lekkich do skutkujących znaczną niepełnosprawnością. Zespół Downa należy również do jednej z najczęstszych postaci niepełnosprawności intelektualnej o podłożu genetycznym.

   Objawy osiowe zespołu Downa  to niepełnosprawność umysłowa, cechy dysmorficzne oraz mnogie wady układowe. Oprócz tego cechami charakterystycznymi są zaburzenia wzrostu, rozwoju i dojrzewania oraz zmiany strukturalne mózgu. Na podstawie klinicznych obserwacji wyodrębniono 2 odmiany zespołu Downa:

1. Typ tarczycowy (związany z niedoczynnością tarczycy) cechujący się niskim wzrostem, nadwagą, krępą, niezgrabną i grubokościstą sylwetką, niezgrabnymi kończynami, twardą, pożółkłą skórą, grubymi włosami, szerokim, długim językiem oraz ochrypłym głosem.
2. Typ przysadkowy cechujący się niskim wzrostem, niższą masą ciała, smukłą i drobnokościstą sylwetką, szczupłymi kończynami, rzadkimi włosami, skłonnością do łysienia plackowatego, a także szorstkim, wysokim i przenikliwym głosem.

   Cechy dysmorficzne charakterystyczne dla wszystkich rodzajów Zespołu Downa to skośne (tzw. mongoloidalne) ustawienie oczodołów, małe gałki oczne, krótkie, wąskie, skośne szpary powiekowe, fałd nakątny, dysmorfia twarzowo-czaszkowa (niedorozwój części twarzowej, małoczaszkowie oraz płaska potylica). U 45% dzieci z zespołem Downa występuje wrodzona wada serca, która stwarza ryzyko wystąpienia nadciśnienia płucnego. Niemal powszechne są zaburzenia struktury i funkcji narządu wzroku (astygmatyzm, krótkowzroczność, nadwzroczność, zez, oczopląs). Spora grupa dzieci z zespołem Downa ma zdiagnozowany niedosłuch o charakterze przewodzeniowym. Jest to istotny czynnik warunkujący opóźnienie rozwoju mowy. Wczesne wykrycie niedosłuchu ma zatem ogromne znaczenie dla rozwoju mowy i ogólnego rozwoju psychomotorycznego dziecka. U dzieci z Zespołem Downa występują wady wrodzone układu oddechowego oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu szczęki i żuchwy. Wskutek tego ich wymowa jest często bełkotliwa, niewyraźna. Dzieci z zespołem Downa rodzą się z niedojrzałym układem odpornościowym, co zwiększa ich podatność na zakażenia wirusowe, grzybicze i jest przyczyną częstych infekcji bakteryjnych dróg oddechowych. Wszystkie osoby z zespołem Downa znajdują się w grupie szczególnie wysokiego ryzyka zachorowania na Chorobę Alzheimera. Mogą ją rozwinąć w dużo młodszym wieku (20 lat wcześniej niż populacja ogólna) i w dużo większej liczbie (2-5 razy więcej niż u osób bez zespołu Downa). Występowanie poszczególnych cech jest bardzo indywidualne, nie zawsze pojawiają się u danej osoby wszystkie.

    Zapraszam do obejrzenia krótkich fimików, w których możemy usłyszeć wypowiedzi dzieci z zespołem Downa, również tych najmłodszych, dotyczące, tego co lubią najbardziej.

https://www.youtube.com/watch?v=5VAEvBUB2jA

https://www.youtube.com/watch?v=ClwBXFKKavo

   Osoby  z zespołem Downa biorą udział w wielu programach telewizyjnych, których są głównymi bohaterami. Ostatnio w każdy niedzielny wieczór można było oglądać na TTV program Przemysława Kossakowskiego „Down the Road. Zespół w trasie”. Reality show przełamało w Polsce temat tabu, jakim jest zespół Downa. Uczestnicy z dodatkowym chromosomem udali się w podróż życia. Doświadczyli tego, co dotąd było im nieznane.

   Kilka lat temu jedna z fundacji stworzyła film, w którym każda mama, spodziewająca się dziecka z zespołem Downa może uzyskać odpowiedź na wiele nurtujących ją pytań w zaskakujący sposób…

https://www.youtube.com/watch?v=NjP0aFaM0V4

   Artykuł powstał w ramach Innowacji pedagogicznej „Tacy sami, a ściana między nami”

Mariola Wejner

  W związku z przypadającym na 8 maja Dniem Bibliotekarza, a także Tygodniem Bibliotek, który przypadał na dni od 8 do 15 maja uczniowie klasy I wykonali z pomocą rodziców książki o wybranej przez siebie tematyce, których są autorami. W ramach promowania czytelnictwa wśród dzieci od wychowawcy zarówno uczniowie, jak i rodzice otrzymali gazetki edukacyjne „Zalety głośnego czytania”, a także „Zalety książek”.

Pola Górecka w książce pod tytułem „Zwierzątko szkolne” opowiedziała o opiece nad zwierzątkiem przyniesionym do domu ze szkoły i spełnieniu marzenia, jakim było posiadanie królika, którego główna bohaterka Ola otrzymała od rodziców z okazji Dnia Dziecka. Iga Szpakowska również opisała historię przepełnioną magią marzeń. Jej bohaterka Laura otrzymała od rodziców w dniu swoich urodzin wyśniony rower, więc jak wskazuje tytuł opowiadania „Marzenie Laury” spełniło się. Tomek Sobkowicz w książce „Ciekawy świat Motylka Emilka” przedstawił historię motylka, który od pojawienia się pierwszych wiosennych promieni słońca podziwiał  życie na wsi. Latem przyglądał się sianokosom, jesienią oglądał drzewa w sadzie, a zimą szukał schronienia, aby wiosną znów mógł cieszyć się otaczającą go przyrodą. Julia Biniek w opowiadaniu pt. „Mój przyjaciel pies” pokazała jak wielką siłę ma moc przyjaźni. Główny bohater Tadzio zaprzyjaźnił się mocno z pieskiem, którego zabrał do domu ze schroniska. Piesek w dowód wdzięczności uratował Tadzia, gdy ten przechodząc na pasach nie zauważył nadjeżdżającego samochodu. Antoni Magielnicki będąc pasjonatem łowienia ryb zaprezentował książkę pt. „Ryby”, w której znajdziemy wiele rodzajów i pięknych okazów tytułowych ryb. Krystian Czuba w swoim „Alfabecie”, przypomniał nam wszystkim jak wyglądają litery naszego alfabetu zarówno pisane, jak i drukowane, małe i wielkie. Pozwolił sobie również na pokazanie rysunków rozpoczynających swoją nazwę od danej litery alfabetu.

Julian Mazur wprowadził nas w świat z innej bajki „Kolorowy Świat Hromanian”. Żyli oni za górami i lasami w królestwie tęczy, w którym to pojawił się nagle pochodzący z innego portalu  Rinjndzi chcąc popsuć Dzień Tęczowych Żniw. Jednak dzielny król bardzo szybko wypędził go z królestwa i zaplanowane tęczowe żniwa odbyły się w wyznaczonym terminie. Marta Operacz w książce „Pszczółka Bi- Bi” opisała dzień z życia małej pszczółki, która fruwała nad polem rzepaku, gdzie wypatrywała leśnych przyjaciół. Po świetnej zabawie z wiewiórką, jeżykiem oraz motylkami powróciła do swoich zajęć i zbierała, jak to na pszczółkę przystało nektar z kwiatów na łące. Jakub Bodulski w książce „Historia pieska o imieniu Snoopy” przedstawił nam dzień z życia Snoopiego, który spacerował po łące, bawił się piłką, kąpał się, jadł i spędzał czas w kojcu. Julia Jakwert w opowiadaniu pt. „Marzenie”, przedstawia postać Marcina, którego marzeniem było poznanie zwierząt z różnych części świata. W spełnieniu marzenia pomogła mu mama, która zabrała go na wycieczkę do zoo, gdzie spotkał wszystkie egzotyczne zwierzęta. Tomasz Rogala zaprezentował inną formę książki, którą wykonał w programie komputerowym Paint. ”Życie w erze kenozoicznej” przedstawia historię rodziny Uga, w której tata polował na mamuty oraz tygrysy szablozębne. Jaś Stodulski w książce pt. „Łoś w opałach” opowiedział o rodzinie Krzysia, która wybrała się na spacer do lasu. Spotkali tam łosia, który wpadł do wody i dzięki szybkiej reakcji taty i pomocy straży pożarnej udało się uratować. Igor Stodulski w „Bajce o zajączku Teodorze” opisał zajączka, który udając zucha prowadzi spokojne życie, jedząc pyszną marchewkę. Wojtek Mazurkiewicz w opowiadaniu „Smutna glistka” opowiedział o małej dżdżownicy, której marzeniem było zamienić się w pięknego motyla. Piotr Chwastek w „Przygodach Terenówki” opisał historię samochodu, który w trudnej sytuacji mógł liczyć na pomoc koparki, dzięki której wydostał się z błota.

Jako wychowawca dziękuję pierwszoklasistom za stworzenie tak pięknych opowiadań, które pokazują nam wszystkim jak piękny i bajkowy może stać się nasz świat choć na chwilę…   

Izabela Fudala

  Cytując klasyka, można powiedzieć, że „czasy jakie są, każdy widzi”. Także w sposobie zdalnego nauczania i komunikowania się z uczniami. Można narzekać i szukać trudności... Tymczasem w naszej szkole została przeprowadzona na odległość debata uczniowska na temat: „Szkoła współpracy – uczniowie z pasją, nowocześni rodzice i kreatywni nauczyciele- kapitałem szkoły XXI wieku”, a to dzięki korzystaniu z aplikacji ZOOM. Wydarzenie miało miejsce w piątek 15 maja.

Debatę przygotowały panie Jolanta Susfał i Beata Woźniak, a udział w niej wzięli przedstawiciele uczniów z klas V – VII. Wcześniej zagadnienia mogli omówić w gronie własnych klas w czasie lekcji wychowawczych.

Podczas dyskusji okazało się, że młodzież ma bardzo skonkretyzowane poglądy na powyższy temat. Młodzi świetnie rozumieją pojęcie „pasji”, wiedzą, że wśród nich znajdują się koledzy i koleżanki, którzy takowe pasje posiadają. Zdarzało się, że koleżeńskie upodobania udzielały się także im. Rozumieją, że szkoła to miejsce, gdzie własne  zainteresowania można znajdować, tudzież rozwijać. A im więcej takich osób, tym energia i zapał w działaniach częściej będą przekładać się na różnorodne aktywności, nie tylko naukę. Biorący udział w debacie zgodnie przytaknęli, że tacy uczniowie w naszej szkole są.

Nowocześni rodzice, to – według nic – tacy, którzy idą z duchem czasu w zakresie nowych technologii i dbają o wszechstronny rozwój swoich dzieci, znają ich potrzeby i zainteresowania, pomagają w ich rozwijaniu. Nowocześni rodzice to także ci, którzy chcą współpracować ze szkołą, przychodzą do niej z dobrymi ciekawymi pomysłami i pomagają w ich realizacji, a wszystko dla dobra dzieci.

Wreszcie kreatywni nauczyciele. Uczniowie postrzegają ich jako mentorów, którzy umieją przekazać wiedzę, czynią to w sposób jasny i zrozumiały oraz atrakcyjny, oczywiście z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Ważne jest urozmaicanie zajęć, wykorzystywanie różnych środków przekazu, nie tylko „tablicy i kredy”. Tacy nauczyciele wpływają na większą motywację do nauki. Cytując jednego z uczestników debaty, Michała Grunta: „kreatywni nauczyciele idą z duchem czasu, pobudzają myślenie, zachęcają do uczenia się”. Padło stwierdzenie, że „żeby nauczyciel mógł zaszczepić w uczniach zapał i pasję, sam musi je posiadać”. Młodzież chętnie poszerza swoją wiedzę w oparciu o wycieczki, udział w spektaklach teatralnych itp.

W przypadku nauczycieli uczniowie zwracali również uwagę na takie cechy jak wyrozumiałość, rozumienie psychiki wychowanków, chęć poznawania ich możliwości. Wspomnieli przy okazji, że nie lubią być porównywani do innych, bo przecież każdy jest inny.

Tu również przyznali, że w naszej szkole tacy nauczyciele się znajdują.

Podsumowując debatę, należy powiedzieć, że był to „strzał w dziesiątkę” aktualnych potrzeb młodzieży, odizolowanej od rówieśników, zamkniętej w domach jedynie w gronie najbliższych. Tymczasem młodzi ludzie czują potrzebę kontaktu, mają dużo do powiedzenia, jeśli pozwoli im się mówić i zechce słuchać, i mówią chętnie. Okazuje się, że brakuje im szkoły i kontaktu „face to face” z nauczycielami. Dostrzegają wartość „normalnej” nauki w szkole oraz pewne problemy w zakresie zdalnego nauczania. Jednocześnie rozumieją aktualną sytuację i wszystkie ograniczenia.

Osobiście muszę przyznać, że sama bardzo ucieszyłam się, widząc dziewczęta i chłopców, których znam ze szkolnych korytarzy, nie uczę na co dzień, ale są przecież nieodłączną częścią mojej szkolnej rzeczywistości.

Pozostało nam wszystkim czekać na powrót do normalności...

Jolanta Susfał

   Dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Wąchocku informuje, że zgodnie z decyzją Ministra Edukacji Narodowej

Od 18 maja 2020r.:

Z zajęć rewalidacyjnych, specjalistycznych i indywidualnych lekcji skorzystać będą mogli uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

Od 25 maja 2020r.:

Z zajęć opiekuńczo – wychowawczych skorzystać będą mogli uczniowie klas 0 – III i przedszkola, przy czym, gdy zadeklarowana frekwencja będzie wynosić więcej niż 50% uczniów w klasie, odbywać się będą również zajęcia dydaktyczne (realizacja lekcji).

Ósmoklasiści będą mogli skorzystać z konsultacji z nauczycielami w szkole, w szczególności z przedmiotów zdawanych na Egzaminie Ósmoklasisty.  Konsultacje te odbywać się będą indywidualnie lub w małych grupach.

W ZPO w Wąchocku opracowano procedury bezpieczeństwa w okresie pandemii covid-19 na terenie Przedszkola Publicznego oraz Szkoły Podstawowej wraz z załącznikami, które rodzic musi uzupełnić przed przyjściem dziecka do szkoły lub przedszkola.

Zgodnie ze znowelizowanym rozporządzeniem w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty przerwa w nauczaniu stacjonarnym została wydłużona do 7 czerwca. Do tego czasu nauczanie ma być zdalne.

  Pod takim hasłem, w dn. 18 maja br. , czyli w setną rocznicę Urodzin Jana Pawła II, miał odbyć się koncert podsumowujący realizację projektu „Dar na Stulecie” oraz innowacji programowej „Myśląc - Ojczyzna - literackie i duchowe dzieło Świętego Jana Pawła II”. Rozbrzmiewać miały pieśni, wśród nich ulubiona przez Karola Wojtyłę - „Barka”…

Przystąpienie do projektu „Dar na Stulecie” było dla nas, społeczności Szkoły Podstawowej w Wąchocku, wielką radością i zaszczytem. Zaplanowaliśmy szereg działań, ale niestety, formę niektórych musieliśmy zmienić  ze względu na  ogłoszony stan epidemii i wprowadzenie  zdalnego nauczania.

Udało nam się jednak w kilku klasach pokazać wybrane filmy i prezentacje multimedialne na temat Świętego Jana Pawła II, zachęcić wszystkich uczniów  do oglądania takich dokumentów w domu.

Uczniowie naszej szkoły przygotowywali samodzielnie w domu albumy, plakaty i prezentacje poświęcone postaci Karola Wojtyły – Papieża, Polaka, Świętego.

W klasach Vb i VIb zrealizowałam na lekcjach języka polskiego innowację programowo - wychowawczą - „Myśląc - Ojczyzna-literackie i duchowe dzieło Świętego Jana Pawła II”, której głównym celem było poszerzenie wiedzy uczniów na temat literackiej twórczości Papieża Polaka, poezji, prozy o tematyce patriotycznej.

Uczniowie mieli też możliwość wyboru dowolnego cytatu z wypowiedzi Karola Wojtyły i napisania własnej interpretacji tekstu w formie literackiej pracy pisemnej, odpowiedzi na pytanie - Co mówi do mnie Święty Jan Paweł II?

Najpiękniejsze i najciekawsze prace zostały wyróżnione ocenami, część z nich, wraz ze sprawozdaniem, przesłano do organizatorów inicjatywy „Dar na 100!”. Wszystkim, który włączyli się w realizację projektu, czyli przede wszystkim- uczniom oraz tym, którzy wspierali nas w pracy, gorąco dziękuję. Dyrekcji, nauczycielom, rodzicom… Pokazaliśmy, że potrafimy zmobilizować się do pracy, często dla nas - dodatkowej pracy, nawet w tak trudnym dla nas wszystkich czasie.

Drodzy uczniowie! Wy, w pewien sposób właśnie, podjęliście wyzwanie Karola Wojtyły, który zwrócił się do młodzieży słowami: „Każdy z was młodzi przyjaciele znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić.”

Obyśmy też wszyscy nie zapominali, że „bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje” oraz, co najważniejsze, żeby każdy z nas „stawał się coraz bardziej człowiekiem”.

Niech melodia i słowa tej pieśni dalej otwierają serca ludzi na innych ludzi:

https://www.youtube.com/watch?v=0qzLRlQFFQ4

                                                                                                                                 Beata Woźniak

Zapraszam do obejrzenia prezentacji:   

Kim_dla_mnie_jest__Jan_Pawel_II.pptx       

Jan_Pawel_II_(prezentacja_J.K._).pptx                 

Jan_Pawel_II.docx                                                         

videoprezentacji:

oraz plakatów:

Chemia jest obecna niemal w każdej dziedzinie naszego życia. Wtedy, gdy zażywamy leki, gotujemy i spożywamy posiłki, wykonujemy badania medyczne czy dobieramy ubrania odpowiednie do danej pory roku lub uprawianej dziedziny sportu. Uczniowie klasy VII i VIII w porozumieniu z nauczycielem chemii panią Emilią Staniszewską, przygotowali prace w postaci plakatów, aby zobrazować codzienne zastosowanie chemii w naszym życiu.